Salamanca
Salamanca

CONVENÇÃO DE SAN ESTEBAN

1 hora
Embora a presença dos dominicanos em Salamanca remonta ao início do século XIII, o complexo atual foi construído principalmente entre os séculos XV e XVI. A sua estrutura mistura elementos de diferentes estilos artísticos, do gótico ao barroco, mas o plateresco é o seu estilo mais característico A sua impressionante fachada é considerada uma obra-prima do plateresco. Organiza-se como um gigantesco retábulo, no centro do qual está representado o martírio de Santo Estêvão. No interior, destaca-se especialmente a igreja, presidida pelo magnífico retábulo feito por José de Churriguera, o Claustro dos Reis, a Escadaria de Soto e o coro com o grande afresco de Palomino.
A cidade de Salamanca, reconhecida como Património Mundial desde 1988, abriga um extenso conjunto de recursos turísticos de grande relevância. Entre eles, o Convento de San Esteban destaca-se pelo seu excecional valor histórico e artístico, tornando-se uma visita essencial para quem deseja explorar o legado cultural da cidade.

É o único convento de frades que sobreviveu com o seu uso original aos desastres do século XIX (Guerra da Independência e Exclaustração de 1835). Tem o valor acrescentado de ser um monumento emblemático da arte espanhola e de manter os seus usos primitivos: Igreja conventual aberta ao culto católico, convento de frades dominicanos e centro de estudos com a Faculdade de Teologia. É um foco de atração para os teólogos e estudantes de teologia.


A nível artístico é um dos monumentos mais importantes de Salamanca. Embora a maioria dos espaços abertos ao turismo tenham sido construídos ao longo do século XVI e parte do século XVII, no interior são preservados espaços relevantes que datam principalmente do século XV e apenas ocasionalmente abertos ao público. Sofreu os efeitos da guerra de independência e os confiscos do século XIX e quase desapareceu. Felizmente, foi preservada e foi mais uma vez a sede da comunidade dominicana que a levantou.

San Esteban não é apenas um excelente lugar do ponto de vista artístico e monumental. Foi feito grande pelas pessoas que viveram aqui ao longo dos séculos. Segundo a tradição, Colombo permaneceu neste convento (na verdade no anterior, destruído para construir este) quando veio a Salamanca para defender perante os professores da Universidade a possibilidade de chegar às Índias que navegam para o Ocidente. Diego de Deza, naquela época anterior ao convento, bispo de Salamanca e confessor da rainha Isabel, tornou-se seu grande valedor. Durante o século XVI foi um importante centro de estudos onde se formaram os pais dominicanos que fundaram a Primeira Escola de Salamanca, com Francisco de Vitória e Domingo de Soto à frente.

A igreja de San Esteban é a sede canónica de várias irmandades, o que torna a igreja o foco de atração turística e religiosa durante a Semana Santa:

• Irmandade Dominicana de Stmo. Cristo da Boa Morte, fraternidade que realiza o seu desfile penitencial nas primeiras horas da Sexta-Feira Santa.

• A Real e Pontifícia Arquiconfraria Sacramental de Maria Santíssima Mãe de Deus do Rosário e São Pio V.
Los dominicos llegaron a Salamanca hacia el año 1225. Su primer convento estaba extramuros de la ciudad, en la Iglesia de San Juan el Blanco, situado en la vega del río Tormes. Las frecuentes riadas destruyeron ese convento. Recibieron entonces la donación, por parte del obispo de la época, de un pequeño templo románico dedicado a San Esteban. En el solar ocupado por la iglesia parroquial de San Esteban levantaron a partir de 1256 el primitivo convento gótico, luego derruido para construir el actual, iniciado en 1524 por iniciativa cardenal fray Juan Álvarez de Toledo, hijo del segundo Duque de Alba, que fue fraile de este convento.

A este convento acudió Cristóbal Colón en busca de apoyo para sus viajes, donde fue acogido entre 1486 y 1487. Su gran benefactor fuel el prior del convento, fray Diego de Deza, confesor de la reina Isabel.
El Convento de San Esteban fue desde su origen, un importante centro de estudio y docencia de la Teología. Fue un foco cultural de primer orden con figuras de la talla de Domingo de Soto o Francisco de Vitoria, iniciador de la Escuela de Salamanca, padre del Derecho Internacional y defensor de los derechos de los indígenas americanos. Aquí se prestó ayuda espiritual a Santa Teresa de Jesús. En uno de los confesonarios del claustro se dice que se confesaba la Santa. San Ignacio de Loyola pasó cinco días conviviendo con los frailes del convento que le examinaron de su doctrina. Cuando salió del convento fue conducido a la cárcel del obispado. El hecho de que no le permitiesen predicar hasta que no tuviera sus estudios de teología hizo que abandonase la ciudad y se marchase a estudiar a París.

Durante la Guerra de la Independencia fue ocupado por los franceses, quienes saquearon todos sus objetos de valor y utilizaron el convento como cuartel y hospital. Las sucesivas desamortizaciones y la disolución de la Orden dominica en 1835 provocaron su abandono y el traspaso de la propiedad al Obispado, que decidió establecer la parroquia de San Pablo en la iglesia, con el resto del convento convertido en cuartel de caballería y enfermería. El mobiliario y la biblioteca del convento fueron expoliados. El progresivo deterioro parecía imparable hasta que la Comisión de Monumentos se hizo cargo del conjunto y en 1865 convirtió el claustro en Museo Provincial de Bellas Artes.

Desde 1892 volvió a funcionar como convento de la Orden de Predicadores. Actualmente existe una comunidad de monjes dedicados al estudio, la predicación y la docencia de la Teología. Tiene Facultad de Teología y una editorial centrada en temas dominicanos y en el humanismo cristiano.
Ler mais
Cultural
Religioso
Preço visita livre
  • Individual - 4.50 €
  • Jubilados - 3.50 €
  • Grupos (Número mínimo: 21) - 3.50 €
  • Niños (Edad máxima: 10) - 0.00 €
  • Estudiantes (Menores de 25 años) - 3.50 €
  • Mayores 65 - 3.50 €